
آه، کنیز زهرا و آه، غرق سوز و آهم اگر چه شد، عباسم قربانی آه، فکر قتلگاهم فرزندم، فدای خون خدا آنکه رفت، سرش روی نیزهها شمر آمد، به روی سینه ای وای گریان شد، یاس مدینه ای وای واویلا حسین غریب مادر... آه، عمود آهن خورد آه، بر سر عباسم آه، ولی روضه خوان آه، سَروَرِ عباس سَروَرش حسین عزیز زهرا شد سرش بریده کامِ تشنه دخترم زینب کبریٰ آمد دیده در دستان قاتل دِشنه واویلا حسین غریب مادر... شعر وسبک امیر عباسی