هر چی که دارم شد فدای تو

هر چی که دارم شد فدای تو 
خوش به سعادتم که هستم گدای تو
می‌دونی که این شده حاجتم
لحظه‌ی مرگم باشم تو کربلای تو

حسین جانم، حسین جانم، جانم، جانم

انگار اومد بر قلب من فرود
خنجری که سر از پیکر تو ربود
اونی که سر از تنت برید 
فکری به حال دل زینب نکرده بود

رگ‌هاتو می‌بوسم 
گلوتو می‌بوسم

تو رو خدا دست و پا نزن
نزار که ببینه انقدر مادر و صدا نزن

آه، ریّان بعد اسمش بنویس عطشان
آه، ریّان جدّ ما به خاک و خون غلتان

لااقل صیدتو رو به قبله کن
شمر حوصله کن، شمر حوصله کن

اوّل بکش بعد هلهله کن
شمر حوصله کن، شمر حوصله کن

شیب گودال و شاه سر جدا 
وا محمّدا، وا محمّدا
عمّه جان رو به مدینه زد صدا 
وا محمّدا، وا محمّدا

ریّان إبن شبیب جدّ ما رو غریب گیر آوردند
ریّان إبن شبیب آب و واسه حبیب دیر آوردند

تو شیب گودال سرازیر شد 
حسین پیر شد حسین پیر شد
آخ ته گودال زمین گیر شد

شیب گودال و شاه سر جدا 
وا محمّدا، وا محمّدا

(حسین، حسین)۴