بمیرم و نبینم این حرم اسیر غربته
چی‌کار کنم تو خیمه‌ها دوباره حرف غارته
اسارته
خاک به سرم! اومدن برای غارت حرم
خاک به سرم! این مصیبت نمی‌شه باورم
خاک به سرم! الهی واست بمیره مادرم
یه نفر رو به مدینه داد بزنه وا محمّدا
کی آتیش به خیمه‌ها می‌خواد بزنه؟ وا محمّدا
وا محمّدا، زینب تنهاست
وا محمّدا، این عاشوراست
دوباره خیمه‌ها پُر از صدای هلهله شده
دوباره خیمه‌ها پُر از سنان و حرمله شده
دل همه پُر از غم و مصیبت و گِله شده
درده حسین، کاش بازم به خیمه برگرده حسین
پاشو ببین خیمه‌ها اسیر نامرده حسین
دخترِ تو، گوشه‌ی خرابه دق کرده حسین
یه نفر جای رقیّه داد بزنه، ای عمو بیا
منو زجر بی‌حیا می‌خواد بزنه، ای عمو بیا
وا محمّدا، زینب تنهاست
وا محمّدا، این عاشوراست
آه از تب دلشوره
دست من ازت دوره
رفته سر نِی آیه
افتاده زمین سوره
ای ماهِ بلندِ من، جز راهب نصرانی
کی زخمتو می‌شوره؟
سر پیراهن تو نیمه‌ی شب گریه کردم
برا زخم تن تو مثل زینب گریه کردم
شنیدم یک نفر با چکمه رو سینه‌ت نشسته
کی جای مُهر پیشونیتو با نیزه شکسته؟
سهم تو از دنیا آخرش غربت بود
دهنِ پُر خونِ تو پُر از تربت بود
من بمیرم خیلی به تو می‌خندیدند
محرم و نامحرم بدنت رو دیدن
