شکر حق روز و شبم با روضه‌ات سر می‌شود

شکر حق روز و شبم با روضه‌ات سَر می‌شود
چشم‌های من فقط با نام تو تَر می‌شود

قیمتی داده به من، این کیمیای مِهر تو
خاک هم زیر قدم‌هایت، چُنان زَر می‌شود

خوانده‌ام آقا ثواب زائران کربلا
هم‌تراز با نود حج پیمبر می‌شود

هرکسی که جان دهد پای بساط روضه‌ا‌ت
چون شهیدان پیکرش پاک و مطهر می‌شود

لحظه‌ی مرگم سرم را روی زانویت بگیر
خار در آغوش گل باشد معطر می‌شود

حرف گل آمد گریز روضه‌ام اینگونه شد
گل اگر بی‌آب باشد زود پرپر می‌شود

مادری خیمه به خیمه در پِی یک جرعه آب
در دل صحرا روان مانند هاجر می‌شود

اسمَعیلم پا مَکِش بر خاک اینجا کربلاست
حال و روزت از عطش هر لحظه بدتر می‌شود

نه غذایی خورده‌ام نه آب که شیرت دهم
چنگ بر سینه مزن شرمنده مادر می‌شود

کودک لب تشنه‌ام اینگونه بی‌تابی نکن
میرسد سقا گلوی خشک تو تَر می‌شود

عاقبت این تیرهای حرمله شَر می‌شود
مقصد تیر سه‌شعبه حلق اصغر می‌شود