ای جمعه ی نیامده ی روزگار ها

ای جمعه ی نیامده ی روزگار ها
الغوث و الامان خزان و بهار ها

آیینه ی شریف ترین تبار ها
خال لب تو کعبه ی دلبر مدار ها

خوش به سعادت پسر مهزیار ها
حالا که میل به دلبری ساغر آمده

عطر گل محمدی از قمصر آمده
آقا بیا که کاسه ی صبرم سر آمده

حتی دعای ندبه صدایش در آمده
برگرد ای قرار دل بی قرار ها

از باده ی دلای تو بس نوش می‌کنیم
عالم به مدح زلف تو مدهوش می‌کنیم

اما چه سود ریسه که خاموش می‌کنیم
آقا تو را دوباره فراموش می‌کنیم
ای خسته از شلوغی شعر و شعار ها

آنقدر گفته ایم که ضرب المثل شده
دنیا بدون تو به جنهم بدل شده

کعبه شکست خورده ی لات و هبل شده
شیطان دوباره معرکه گیر جمل شده

تیغت کجاست ذریه ی ذوالفقار ها

تردید و شبهه از سفرت حرف می زند
با شک از آخرین خبرت حرف می‌زند

از شایعات دور و برت حرف می‌زند
آقا بیا که پشت سرت حرف می زند
ای حرمت تمامی دور و قرار ها

دست با سر به روان چون نرسد در گردن
چاره ای نیست به جز دیدن و حسرت خوردن

آدمی را که طلب هست و توانایی نیست
صبر اگر هست و اگر نیست با باتی کم

روی در خاک در دوست ببیاد مالید
چون میسر نشود روی به روی آوردن

گفت چه کند گر نکند
شرط عشق است بلا دیدن و پای افشردن

تا کی بگویم ای خدا
این معظ الاولیا

عمرم سر آمد
مهدی نیامد

غم ها سر آمد
آقایم آمد

به خوبا سر میزنی
مگه بدا دل ندارن