تنم شده پر از کبودی * از دست "سِنْدیِ"یهودی ۲
افطارم و با تازیونه
وا کرده از بس وحشیونه
تن غرقِ خونه ۲
یه جور زده،ضرب لگد،حتی برا دعا نفس بالا نمیاد
وای مادرم،چی‌کشیدی؟، اون روز میون کوچه از ضربه‌ی صیاد
پرم بده ۲ از این قفس "خَلِّصْنی یارب"
رسمِ تو ما لحظه ی آخر*گریه برا حسین بی سر ۲
درسته هستم تو سیاچال
یادم نمی‌ره جسم پامال
امون ز گودال ۲
یه مرد نبود،به شمر بگه، محاسن داداشِ زینبو رها کن
ای نانجیب،یا لااقل،به سُنّتِ مسلمونا سر و جدا کن
کرب و بلا ۲ امون امون از دل زینب
منبع:موسسه ادبیات آیینی بی‌پلاک
