
رویِ زلفِ نسیم این خبره از قدیم حسنِ مجتبی اُومَدُ ماهِ خدا لقبش نوکرا، شد رمضانُ الکریم مثلِ عقیقی که، یَمَنِش یه چیز دیگهست این خانواده هم حَسنش یه چیز دیگهست (دلمو به دریا میزنم، یه افطاری منم ایشاالله مهمونِ، آستانِ قدسِ حسنم)۳ هستیِ حیدرِ، این نفسِ مادرِ پسر فاطمه، صاحبِ این عالمِ امیدِ ما همه، تویِ صفِ محشره جان به فدات آقا، تو مُعزّ المومنینی تو با گداها هم، سرِ یه سفره میشینی مثلِ عقیقی که یَمَنِش یه چیز دیگهست این خانواده هم حَسنش یه چیز دیگهست مینویسم اینو به تنم به روی کفنم که من فداییه آستان قدس حسنم (دلمو به دریا میزنم، یه افطاری منم ایشاالله مهمونِ، آستانِ قدسِ حسنم)۳ دل بهش سپردم کشکولم رو آوردم روزیم از راه اومد از طرف شاه اومد نیمهی ماه اومد این نمکی که خوردم پیشه این آقا من همیشه به زیر دِینم لطف حسن بوده اگه عاشق حسینم عاشقتم اهلِ قَرَنم، فداییت یه تَنم خوشم جاروکشِ آستان قدسِ حسنم (دلمو به دریا میزنم، یه افطاری منم ایشاالله مهمونِ، آستانِ قدسِ حسنم)۳