یه خیابون بهشتی

یه خیابون بهشتی، اسمش بین‌الحرمینه
هرکجاش که پا میذاری، جا قدم‌های حسینه

دو تا گنبد طلایی، رفته تا به عرش اعلا
این یکی حریم سقا، اون یکی حریم بی سر

این دلِ رمیده‌ی من، در انتظار حرم یاره
میخواد شش گوشه ببینه، جز غم و زاری کاری نداره

آخرش از عشق تو مولا می‌میرم، می‌میرم، می‌میرم به خدا
کربلای با صفاتو می‌بینم، می‌بینم‌، می‌بینم به خدا

بی تو می‌میرم ارباب‌...

کشتیِ دل را تو هستی ناخدا ارباب
بندگیتو یا بهشته یا خدا ارباب

کربلا یا قبله‌گاه عشق ما باشد
از کنار سفره‌ی تو رزق ما باشد

تار گیسوی تو کرده بندِ زنجیرم
تا تو را دارم بدان از عالمی سیرم

گر کند نازی حسین، در جهان سوزان شود
آخه مثل عمتی یکسره ویران شود

یا حبیبی یا حسین...

پادشاهی می‌کنند، سائلان منزلش
از برش حتی نرفت، دست خالی قاتلش

گر علی بین رکوه، میده انگشترش
داده انگشتش حسین، همره انگشترش

بر گدایان گر دهد فاطمه پیراهنش
پادشاه کربلا، پیرُهن را با تنش

روز محشر می‌کند، سلطنت بر عالمین
وعده‌گاه ما بُوَد، بر درِ باب الحسین

اگه دیوونه ندیده‌ای، به ما میگن دیوونه
اگه دیوونه شنیده‌ای، به ما میگن دیوونه

منم یه روز عاقل بودم، عشق تو مجنونم کرد
ز شهر عقل و عقلا، یکباره ویرونم کرد

عقل از سر من پریده و دیوونگی جا گرفته
حرف اگه داری با خدا بزن عقلم رو خدا گرفته

دل هرکی با یاری خوشه، یار دل ما حسینه
ترانه‌ای که دل رو میبره، صدای یا حسینه

به جرم عشق و عاشقی، به ما میگن دیوونه
بزار ملامت بکنن، یه خوب و بد می‌مونه

شب همه شب خواب حسین، می‌بینم و دیوونه میشم
عاقبت از عشق حسین، عاقل بی خونه میشم

امیرم امیرم، دلم هواتو کرده
دوستت دارم، به جونِ هرچی مَرده