نسیم آرامتر خوابیده بانو

نسیم آرامتر خوابیده بانو
مزن پروانه پر خوابیده بانو

دگر رخصت نیازی نیست جبریل
مزن دیگر به در خوابیده بانو

*******
دو چشمت را به دست بسته بستم

تو را با حِق حِقی پیوسته بستم
مبادا پهلویت خونین شود باز

خودم بندِ كفن آهسته بستم
*******

ندارم چاره با آهم بسازم
فقط با درد جانكاهم بسازم

ز چوبی كه نشد گهواره باشد
دو تا تابوت میخواهم بسازم

*******
دو چشمش بسته امّا درد دارد

یقینا بیش از اینها درد دارد
بریز آب روان بر سنگِ غُسلش

ولی آرام اسما درد دارد
*******

شاعر: حسین ایزدی