(بخواب ای کودکِ نازم بالام لای لای گُلوم لای لای) 2 الا ای طفل جانبازم بالام لای لای گُلوم لای لای (علی لای لای علی لای لای) 2 *** شد تهی دستِ شه چو از کم و بیش سر خجلت فکند، خود در پیش اصغرش را به دست گرفت و بگفت برگِ سبزی ست تحفهی درویش ***