کیه که دردمو جز حسین بفهمه

کیه که دردمو جز حسین بفهمه
کیه که حرفامو از چشام بخونه

من که می‌میرم یه روز ای کاش حسین جان
لاأقل ازم یه یا حسین بمونه

دلم آشوبه
وقتی گریه می‌کنم یعنی حالم خوبه

دل بی‌چاره‌م 
به همین خوشه که هر چی باشه دوست دارم

آخر می‌میرم
دل خوشم به این‌که آخر تو حرم می‌میرم

حسین آقاجان، حسین آقاجان آقاجان...

کی به جز امام حسین منو بغل کرد؟
کیه که به دردنخورها رو نرونه

کیه که بدونه من چی‌کاره بودم
چیزی به روم نیاره باهام بمونه

نذار تنهاشم
منو رد نکن همین گوشه‌کنارا باشم

نذار رسوا شم
من می‌خوام یه روز فدای پسرِ زهراشم

با من قهر نکن
منو نُقلِ صحبت مردمِ این شهر نکن