وقتی علیمو با زره اون‌جوری زخمی کرده دشمن
حتماً تو می‌شی بدتر از اون اِرباً اِربا مطمئناً
این‌جا دوباره بابات می‌بینه
اون داغایی که دیده مدینه
اینا حسودن، روتو بپوشون
کوچه اگه وا شد مراقب باش عموجون
می‌جنگن اینا مثل مدینه
نیزه به پهلو می‌زنن یا توی سینه
گریه‌های حسنه، که تو چشمِ دشمنه
به تلافیِ جمل هر کسی سنگت می‌زنه
نرسید پا به رکاب، لبِ تشنه لبِ آب
یه جوری زدن گُلِ حسن شده مثل گلاب
این‌جوری که جنگیدی خب معلومه کینه‌ت رو گرفتن
با خونِ پیشونیت رو خاک کربلا حسن نوشتن
هر کی یه سهمی بُرده عموجون
سنگا به چشمت خورده عموجون
با نعل مَرکب اینقدر دویدن
قد تو رو قدِّ اباالفضلم کشیدن
هر استخونت خُورده عزیزم
نجمه میون خیمه‌ها مُرده عزیزم
باز دوباره نوبتِ شمر و حرمله شده
تویی اوّلین شهیدی که تن تو لِه شده
اینقده کوبیدنت، نرمه استخونِ تو
حسنم بیا کمک کن بِبَرم جوونتو
****
مومو گرفت، به زور النگومو گرفت
یه جوری تازیونه زد، گوشه‌ی اَبرومو گرفت
همه‌ش منو می‌زد شبیه وحشیا
همه‌ش می‌گم بابا زجرو نبخشیا
جوری زد غش کنم
چون می‌خواست خواهش ازش کنم
****
رد شدن از رو تنت، جلو چشم حَسنت
یقه‌ی کیو بگیرم؟ دسته جمعی زدنت
چشماتو به روی حیدر نبند
زخماتو خودم می‌بندم، بخند
آه بکِش ولی بمون، که همین آه دلگرمیِ علیه
دست به پهلو تو خونه که می‌ری راه، دلگرمیِ علیه
دنیام فاطمه
می‌خوای داد بزنم تا همه بشنون تنهام فاطمه
ممنونم اگر نروی، می‌میرم اگر بروی
