پرچمت بالا، تا ابد بالا، بالا بالا

حق علی مولا، حق علی مولا، مولا مولا
پرچمت بالا، تا ابد بالا، بالا بالا

جز تو کسی که عالیِ اعلی نمی‌شود
قرآن به غیر مدح تو معنا نمی‌شود 

صدها پسر بزاید اگر مادرِ زمین
غیر از علی که همسرِ زهرا نمی‌شود 

پرچمت مولا، تا ابد بالا، بالا بالا
حق علی مولا، حق علی مولا، مولا مولا 

آمد قیامتی و شکوهِ اراده‌ای
پای یقین به چشم شجاعت نهاده‌ای

آوارگان دشت و بیابان خلیفه‌ها
اما تو مثل کوه اُحد ایستاده‌ای 

ای فدای تو، نام و نسل ما یا علی جان
می‌رسه والله به تو اصل ما یا علی جان

من با کدام چشمِ تماشا ببینمت
هر وقت بخواهم می‌شود آیا ببینمت

گفتی هر آن‌ کسی که بمیرد، ببیندت
من مرگ خویش می‌طلبم تا ببینمت

بی‌سینه خُم میان دل و خون من شراب
من مستِ مستِ مستِ تواَم یا ابوتراب

از بس‌که مست عشق تو‌اَم بعدِ مردنم
از گور من سبو دمد، از خاکم آفتاب

یا علی گفتن، تو رگای ما خون و جونه 
نجفِ مولا، از ازل اصلا خونمونه

پرچم به اوج قلّه‌ی ایمان زدی علی
چون صاعقه به سینه‌ی طوفان زدی علی

بالاتر از عبادتِ دنیاست تا ابد
یک ضربه‌ای که در دلِ میدان زدی علی

می‌بوسم و به دیده کِشم تیغ یار را
از پا فکنده‌ای تو هزاران شکار را

چون ذوالفقار خویش، به رقصم بیار و بعد
از سینه‌ام برون بکِش این قلب زار را

مادرم ایران، مادری پاک و مهربونه
خونِ ایرانی، خرج این خاک و آسمونه

ما بی‌غمانِ مستِ دل از دست داده‌ایم
همراز عشق و هم‌نفس جامِ باده‌ایم 

عالم زِ راه حیدر اگر منحرف شود
ما همچنان به راه علی ایستاده‌ایم

ای کشته‌گان جذبه‌ی تو بی‌شمارها
دل‌های ماست در سر زلفت هزارها

در ما شراب عشق علی موج می‌زند
ایرانِ ماست مملو از این جان‌نثارها

نه اعتنا به مِی و نه خمار می‌کردند
علی نبود، خلایق چه کار می‌کردند

بگو به منکرِ مولا که در شب هجرت
خلیفه‌های دروغین چه کار می‌کردند

در آن زمان که علی ذوالفقار می‌چرخانْد
زِ معرکه دو خلیفه فرار می‌کردند

این جان فدای حضرت جانانم آرزوست
بی‌سر شدن شبیه شهیدانم آرزوست

یک دست جامِ حیدر و یک دست یا حسین
رقصی چنان میانه‌ی میدانم آرزوست