واویلا واویلا...
می‌خوام که روی شونه‌ام یه قدری گِل بمالم
شبیه فُتنس باید شفا بگیره بالم
با تعویض پرچم حرم منو عوض کن
بدیِ من زیاده، آقا بکن حلالم
کاش نخل عزا بودم، که دورِ تو می‌گرده
یا دسته‌ی شاه حسینی که رو به حرم کرده
به حرمت کتیبه‌ها، به ما نگاه کنی بسه
هر چی که جنس روضه شد، برای ما مقدسه
آقام آقام آقام حسین...
بار گناه آوردم، می‌خوام به حُر بدل شم
یه پارچه‌ی سیاهم می‌خوام برات گُتَر شم
می‌خوام برات بسوزم، فناء بالحسین شم
می‌خوام مثل حبه قند، تو چای روضه حل شم
کاش نذر غمت باشم، نه عبد سرافکنده
مثل دونه زنجیر که قلبش به شما بنده
نشونیِ حرم کجاست، بگو که این دوری بسه
تموم این نشونیا، برای من مقدسه
شبیه اسفندی که میسوزه توی داغت
روشن بکن قلبمو با نور چل چراغت
بذار تا آخرِ عمر تکیه کنم به علم
بذار که جون بدم تو، یه گوشه‌ی رواقت
بی وضو نمی‌بوسم، شاه تیغ علامت رو
بوسه می‌زنم دستِ جارو کش هیئت رو
کسی که پیرغلامته، به یُمن تو خوش نفسه
کسی که اهل روضه شد، برای ما مقدسه
