هر کَسی خواست بر اسرارِ تو مَحرَم بِشَوَد
باید اوّل به ادب پای غمت خَم بِشَوَد
خاکِ پاهای تو تاجِ سَرِ اسماعیل است
حق بده چشمِ غلامان تو زمزم بِشَوَد
ابر و باد و مَه و خورشید و فلک در کارند
تا که اسبابِ عزای تو فراهم بِشَوَد
(هیچ جا حاجتِ خود را به کَسی نسپردیم
صبر کردیم فقط ماهِ مُحَرَم بِشَوَد)۲
(کَم نخواهد شد از اربابِ دو عالم چیزی
وای بَر ماست اگر هِمَتِمان کَم بِشَوَد)۲
هر که سنگی جلوی راه عزایَت انداخت
حقش آن است که راهیِ جهنم بِشَوَد
نخِ آن چاه اَبَدُ الدَهر نخواهد پوسید
وسطِ روضه‌تان آن عهد که محکم بِشَوَد
پیروهَن مشکیِ من اَمرِ به معروفِ من است
نَکُنَد از تنم این پیروهَن کم بِشَوَد
روضه آن است که پیراهن صدپاره‌ی تو
روزِ محشر به یَدِ فاطمه پرچم بِشَوَد
