شاعری دربه درم، اهل غزل آبادم فاش میگویم و از، گفتهی خود دلشادم چه کنم حرف دگر، یاد نداد استادم (نیست بر لوح دلم، جز الف قامت دوست این حسن کیست، حسین بن علی عاشق اوست)۲ حسن جانم حسن جانم حسن جان... گرد حرم دویدهام، صفا و مروه دیدهام هیچ کجا برای من، کرببلا نمیشود