دمِ افطار که میشه به یادِ تو چشمایِ خشکمو دریا میکنم تشنه و گشنه سرِ سفره فقط پایِ روضه روزمو وا میکنم گریه آبِ حیاته گریه واسه حسین تنها راهِ نجاته دنیا رو به غروبه حالِ گریهکُنا (با حسینه که خوبه)۲ (بِکَ یا الله برسون منو به حرمِ ابیعبدالله)۲ ابیعبدالله