علی آنکه مهر فروزان کشد از جمالش خجالت
علی آنکه با تیغ فتنه فداشد به راه عدالت
علی آنکه در جلوه‌ی او نمایان شده نور داور
کسی که بُوَد در نگاهش رعیت یکی با برادر
علی نور ایمان علی اصل قرآن
بُوَد این نوایم علی جان علی جان
(یا حیدر یا مرتضی۳)۴
به مرثیه‌های غریبی شده دیده از داغ او تر
سر و چهره‌ی غرق خون رفت به دیدار زهرای اطهر
علی کشته‌ی راه دین شد وجانش شد از غصّه بر لب
ولی گویم از عمق جانم امان از دل زار زینب
چه درد بزرگی، چه داغ عظیمی
نصیبش شد از غم دوباره یتیمی
(یا حیدر یا مرتضی۳)۴
همیشه به چاه غریبی بُود ناله و آه حیدر
خوش آن امّتی که همیشه بُود پیرو راه حیدر
دل پیروان حقیقی بُود در پناه ولایت
خوشا آن کسانی که هستند همیشه به راه ولایت
بُود راه دین را دو راه سعادت
ولایت ولایت، شهادت شهادت
(لبیک بیا مرتضی۳)۲
