گل جوونیمو می‌ریزم به پات بغل بغل
مشتاقِ دیدارِ تو بودم حسین من از ازل
یه گوشه‌نگاهت می‌سازه منو
خواهش می‌کنم از دل من نرو
بزرگی کن بزرگِ ما هم بشو
می‌خونی حرف دلو جلو جلو
راستشو بگم خیلی خیلی می‌خوام تو رو
عشقِ دلیِ دلخواهِ منی تو
ضمیر ناخودآگاه منی تو
قسم می‌خورم به شاه خراسان
که تو تمام عمر، شاه منی تو
****
ذکر قبل و بعد نماز منه، حسین حسین
محتوای راز و نیاز منه، حسین حسین
دونه دونه تسبیح دلم تویی
نوری که خدا ریخت تو گِلم تویی
تو دریای غما ساحلم تویی
تیکه‌ی خالیِ پازلم تویی
بین من و خدا واصلم تویی
می‌رسیم ما به هم بی‌برو برگرد
بین همه مردا تنها تویی مَرد
میگن یک روز مَردم پشتِ سرِ من
این دیوونگی کار خودشو کرد
****
به‌جز اون کی می‌تونه به حُر بگه که حُر بشه!
به ذات قطره هم نظری کنه که کُر بشه
نوکرا رو بیاره زیاد کنه
دل پُر غمِ عابسو شاد کنه
وَهَبو بکشونه دوماد کنه
این بغض آخر تو گلو غمباد کنه
که پیش مادرش مارو یاد کنه
حبیبِ قلوبِ شیعه حبیبه
زُهیرش بر همه دردا طبیبه
بُریر و نوفل و جُونِ تو که هیچ
ادبِ رسولِ تُرکت عجیبه
