فَارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُ النِّسَاءِ بِالْعَوِیلِ وا ولداه وا قتیلاه (و الاحفاء على طفلٍ خضیبٍ بدماءٍ)۲ وا اَسَفاه على رضيعٍ فُطِمَ بِسِنانِ العداءٍ (لالا لالا لالا)۲ رباب دل واپسه نکن گریه بسه لالا گل پرپر لالا بخواب مادر (علی اصغر)۲ وای از دنیا که دل بیخانمان باشد خون دل از دیدهی مادر روان باشد رأس خورشید حرم بر نی عیان باشد (کِی رود از یادم آن تیری که بر حنجر نشست هر سر تیر سه شعبه بر گلو تا پر نشست)۲ غرق خون عرش خدا شد تیره ارکان سماء شد بر روی دستان بابا تن جدا و سر جدا شد (لالا لالا لالا)۲ نرو از دست من تموم هست من لالا گل پرپر لالا بخواب مادر (علی اصغر)۲ وای از دنیا که مَشک پاره را بردن پیش چشمان ترم گهواره را بردن بر اسیری مادری آواره را بردن (گریه کردم، ناله کردم، از غمت پَرپَر زدم سنگ، سنگ این بیابان را زِ غم بر سر زدم)۲ وای از بشکسته بالی آه، از افسرده حالی رفتی و بعد از تو مادر ماندم و طفلی خیالی منم منم زن تنها رباب، میبینی بخواب کودک خوبم که خواب میبینی نترس، نترس، در بغل من به خواب خواهی رفت بخواب کودک من، خواب آب میبینی