از دیار هَل اَتی، از تبار اِنّما
آیینه‌ی حسن‌نما
قرصِ ماهِ خیمه‌ها
سِبطِ شاهِ لافتی
شاگردِ حاملُ اللوِاء
نادِعلی جوشنم
کابوس اَزرق منم
در این معرکه علم می‌زنم
(من یَلِ صف‌شکنم
قاسمِ ابنِ الحسنم...) ۲
منم منم منم دلاورِ تَهَمتَن(۲)
منم که زَهره برده از سپاه دشمن
بگو به ازرق و به بچه‌های ازرق
هَلا هَلا، قسم هلاکشان کنم من
من یَلِ صف‌شکنم
قاسمِ ابنِ الحسنم...
****
خشم من بُوَد اجل
رزم من شود مثَل
مرگ در نگاه من عسل
فائقم به هر جدل
غالبم به هرچه یَل
با تیغ فاتحِ جمل
نذرِ سرِ دلبرم
دست و سر و پیکرم
که من پیروِ علی‌اکبرم
(یک تن نه، یک لشکرم
قاسمِ ابنِ الحیدرم...)
منم منم که دست حق در آستینم
منم منم که دست‌بوسِ شاهِ دینم
منم که چون علی مُذِّلِ کافرین و
منم که چون حسن مُعِزّ مؤمنینم
(من یَلِ صف‌شکنم
قاسم ابن الحسنم...) ۲
