نبردم از یاد نفس نفس کشیدم

نبردم از یاد نفس نفس کشیدم
نبردم از یاد اگه خمیدم

نبردم از یاد که ناله بودم
نبردم از یاد چه‌ها که دیدم

یادمه غروب کربلا،
اشک و ناله‌های بی‌صدا

یادمه که عمه می‌دوید
شعله‌ور میون خیمه‌ها

مگه یادم می‌ره
اون چشمایِ تَرِ ابالفضل

مگه یادم می‌ره
اون جسم پر پر ابالفضل

مگه یادم می‌ره
زخم روی سر ابالفضل

نبردم از یاد شب عذابو
نبردم از یاد رَدّ طنابو

نبردم از یاد جسارتا رو
نبردم از یاد غمِ ربابو

یادمه که یاوری نبود
شعله بود و دود

یادمه با تازیونه
شد تموم پیکرا کبود

مگ ه یادم می‌ره بی‌تابیه علی‌اصغر
مگه یادم میَره جسم عموم علی‌اکبر
مگه یادم می‌ره خونه روی لبه‌ی خنجر

نرفته یادم سفر به غربت
نرفته یادم غم اسارت

نرفته یادم سفر به شامو
نرفته یادم که شد جسارت

یادمه سه ساله‌ توی دشت
غرقِ در پیِ بابا می‌گشت

یادمه هنوزم اون شب و
که باباش اومد میونِ ......

مگه یادم می‌ره
اشک توی چشای عمه

مگه یادم می‌ره
بغضِ توی صدایِ عمه

مگه یادم می‌ره
زنجیرِ دست و پایش