بعدِ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ الّا بالله

بعدِ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ الّا بالله
وحی شد گفتنِ یک عمر اباعبدالله 

ورز آمد چو گِل سینه‌زنانت گفتند:
هر که دارد هوس کرب‌وبلا، بسم الله 

اباعبدالله، یا اباعبدالله...

*****

این مَردم دنیا به چه‌ها می‌نازند
در بازی دنیا همگی می‌بازند

تا لحظه‌ی مرگت تو فقط سینه بزن
از خاک تنت حسینیّه می‌سازند

لطفی که کرده‌ای تو به من، مادرم نکرد
ای مهربان‌تر از پدر و مادرم حسین

اباعبدالله، یا اباعبدالله...

*****

تنها اسمی که بغلش «جان» می‌شینه
تنها اسمی که به دل انسان می‌شینه
حسینه، حسینه، حسینه

پا منبرش هزار تا سلیمان می‌شینه
توی قلبِ قبیله‌ی سلمان می‌شینه
حسینه، حسینه، حسینه 

حسینه اون که می‌مونه برام
حسینه، تَه مَردی و مرام
حسینه، عشقِ واقعیِ ما
حسینه

اباعبدالله، تو لحظه‌ی جون دادن
اباعبدالله، می‌رسی به فریادم
وقتی جونم رو می‌سپارم به دستِ تو
اباعبدالله، از بندِ تن آزادم

علی علی علی...

*****

بعدِ علی تو مَردی
تُو جَمَل نشون دادی که منحصر به فردی
از یادمون نمی‌ره
شتر و شترسوارو همزمان، بَه چه کردی

سی هزار نفرو به یک اشاره طی کردی
ختمِ قائله شد حسن تا این‌که برگردی
فتنه رو خاموش کردی تُو اوجِ خونسردی

ناگهان از وسطِ معرکه این صوت آمد
سر بدزدید حسن نه، مَلِکُ‌الموت آمد

سرداری حسن، سپه‌سالاری حسن
تُو جنگ جَمَل طلایه‌داری حسن
تو کرّارِ لا فراری مثل علی
بسم اللهِ قاصِمُ الجَبّاری حسن

حسن...