با گریه مختار، به حرمله گفت
نامرد شنیدم زورت رسیده به شیرخواره
حرمله صدا زد جوری بگم که
رگ‌های قلبت از غم، بشه پاره پاره
همین قدر بگم، جگر حسین و آتیش زدم
همین قدر بگم، با کمانم جلو اومدم
همین قدر بگم، حسین با گریه با اشک، منّت کشید از لشکر
که یک دفعه تیر و زدم، به غبغبِ علی اصغر
(یه جوری زدم که، دل مادرش ریخت)۲
(یه جوری زدم که همه حنجرش ریخت)۲
با اینکه داغ طفل رباب و بدجور گذاشتم
آخرش تو دل اهل حرم
امّا بدون که یه جایی بود که
حتّی منِ حرمله هم جاری شد اشک ترم
(خودم می‌دیدم بدجوری دست و پا می‌زنه
انگار باباشو با خِر خِرش صدا می‌زنه)۲
دیدم که حسین قنداقه رو پاره کرد و با اشک صدا زد که حالا
راحت تر دست و پا بزن، بمیره واست بابا
(می‌رفت سمت خیمه، بر می‌گشت دوباره)۲
(می‌دیدم که از روش خجالت می‌باره)۲
(وای حسین)۴
