باز محرم شد، دل پر ماتم شد ماه عزای شاه دو عالم شد روضهها پا گرفت، سینهزنا اومدن جمعمون جَمعه، مستی فراهم شد قدم قدم زیر سایهی علم دلمو بردی حرم، ارباب من عزا عزا، شده خیمهها به پا از فراق کربلا بی تابم الحمدلله من ماه غمو دیدم دوباره امسالم ماه غمو دیدم ای حسینی که به دل عشق تو درمان من است نام تو نور دل و اول و پایان من است به شب اول قبر نکنم وحشت و ترس چون در آن لحظه حسین است که مهمان من است