همیشه توی سختیام
گره که افتاده به کارام
صدا زدم باب الحوائج موسی بن جعفر
دست منو بگیر آقام
توو دو عالم نمیشه اسیر غم
اونی که شد در خونت محترم
سفرمون برکت گرفت از رزق تو
کم شده اما چرا رزق حرم ؟
دستمو بگیر رها نکن / ما رو از خودت جدا نکن
ای پدرِ غریبِ امام رضا / با هم اومدین سوا نکن
چشمامو رو هم می‌ذارم
روضتو یادم میارم
برای غربتت آقا جون موسی بن جعفر
شبیه ابرا می‌بارم
چه بلایی اومده آقا سرت
خدا رو شکر که نبوده دخترت
انقده زدن شکست استخونات
نبینه الهی زهرا مادرت
روی خاکا یاد مادری / دسته بسته یاد حیدری
روضه‌ی حسین و می‌خونی آقا / تشنه لب دمای آخری
با اینکه مبتلا بودی
اسیر غصه ها بودی
یقین دارم اون لحظه‌ها که موسی بن جعفر
گریون کربلا بودی
خندیدن اگر به چشم تر تو
اما هیچ کسی نزد دخترتو
اون همه بلا آوردن به سرت
ولی روی نی نرفته سر تو
پیکرت نَمونده بی کفن / پاره پاره و عریان بدن
لشکری نریخته رو سرت آقا / واسه غارت یه پیرُهن
منبع:موسسه ادبیات آیینی بی‌پلاک
