
مادر خدا آفرید به خاطرت بهشتو بعد، خاکمو با عشقِ تو سِرِشتو بعد، اسمِتو رو قلبِمن نوشتو بعد آیینهی روی تو اومد مقابلِ علی و احمد به عشق تو، تو دلا اُفتاد محبّتِ آلِ محمّد تا، به قطره قطرههای دریا اندازهی برگِ درختا دِل آفریده شد برای محبّتِ حضرتِ زهرا دلتنگیام همه، غمِ مادرمه مادری که سایهی، نگاش رو سَرَمه مزارش تو قلبمه ولی بیحَرمه مادر، دلتنگتم خدا خودش میدونه دلتنگِ اون مزارِ بینشونه گریونِ تو، زمین و آسمونه این، رَساترین شعرِ حَزینه روضهی اَنبیاء همینه روضهی اون یاسی که داغش مونده تو سینهی مدینه اون، که از حَبیبش رو گرفته با گریهها وضو گرفته اون مُعتَکِفِ تو بِیتُالأَحزان اون کشتیِ پهلوگرفته بارونِ گریههام تو دریای توئه تَپِشای قلبِ من، تَمَنّای توئه توی خونهی دلم، فقط جای توئه دلتنگیام همه، غمِ مادرمه مادری که سایهی، نگاش رو سَرَمه مزارش تو قلبمه ولی بیحَرمه