این چه حالیست که این دیده پریشان باشد
همه‌جا در پی دیدار، هراسان باشد
از كنار دلِ من دير سفر كن، كه دلم
چون غبارِ قدمت، بی تو پريشان باشد
از تصدق، به گدايت نظرِ لطف نما
شاهد فقرِ دلم، خشكیِ چشمان باشد
من كه اين‌گونه نبودم تو خودت می‌دانی
بی‌كَس و يار شدم، درد، فراوان باشد
چه كنم بهرِ ظهورت نشدم باعثِ خير
تا به كی سائلِ تو در پیِ عصيان باشد
مپسند اين همه عمرم به گنه صرف شود
عمر من بهرِ تو ای يوسفِ قرآن باشد
کو مناجاتِ شب و شور و نشاط سحری
كو دگر ديده كه در هجرِ تو گريان باشد
باز آن حال و هوا را به دلم برگردان
كه دلم ساكنِ وادیِ شهيدان باشد
ما ز ديدارِ رخِ رهبرِ خود مستِ توايم
پيرِ ما هم‌نفسِ پيرِ جماران باشد
