از هر چه بگذریم سخن دوست خوشتر است

از هرچه بگذریم، سخنِ دوست خوش‌تر است 
حسین، حسین، اباعبدالله، اباعبدالله 

لطفی که کرده‌ای تو به من، مادرم نکرد
ای مهربان‌تر از پدر و مادرم، حسین 

اباعبدالله، اباعبدالله ...
حسین آقام، همه میرن تو می‌مونی برام ...

کرب و بلا مَبَر زِ یادم
جوونیمو پایِ تو دادم

از ما که گذشت اما غمم همینه 
الهی هیچ‌کس داغِ حرمت نبینه 

قدم قدم میگم، ای دل، ای دل 
حرم حرم میگم، ای دل، ای دل 

(اگر گناهِ من زیاده)۲ 
(خدا به من حسینو داده)۲

اینو برا حالا نمی‌خونم 
شاهدمم چشمایِ نَمناکم
اینو میگم برا بعدِ مرگم 
وقتی زیرِ خَروارها خاکم 

اگه اینو داری می‌شنوی 
معنیش اینه من دیگه مُردم 
یعنی دیگه طاقت نیاوردم 
خدا نگهدارِ تو باشه 

اگه اینو داری می‌شنوی
معنیش اینه رفتنی رفته 
جام خالیه جمعه‌یِ این هفته 
خدا نگهدارِ تو باشه 

(وقتی که تلقین می‌خوننو
شونه‌هامم تکون میدن، به یادتم)۲ 
روزایی که پیشم بودیو نفهمیدمو 
نشون میدن، به یادتم 
من حتیٰ بعدِ مُردنم به یادتم 

(بگو بهم سخت نگیرن)۲
من اگه بترسم به خدا داد می‌زنم 
جز اسمِ تو هیچی یادم نیست 
هرچی بپرسن (اسمتو فریاد می‌زنم)۲

(من اگه مُردم
نکنه نیای، نکنه نیای، نکنه نیای)۲
اون شبِ اول، من می‌ترسم 
بگو که میای، بگو که میای، بگو که میای 

یا اباعبدالله، سَیِدَنَا المَظلوم 
سَیِدَنَا الغَریب، سَیِدَنَا العَطشان 

کفن که دستِ مرا بست، دستِ تو باز است 
و دستِ بازِ تو یعنی بیا در آغوشم