خاطرات خیس

پدر و مادرم فدات، حسین

ببین آقا اگه بد نمی‌شه واست
بذار یه بدم تو نوکرات باشه

اونی که می‌ترسه حتی از خودش هم
امشب اومده جلو چشمات باشه

هر کی ندونه خودم که خوب می‌دونم
تو بزرگی کردی من رو راه دادی

راستشو بخواهی دیگه بریده بودم
ممنونم که باز بهم پناه دادی

پیش تو باشم توی روضه‌هات
خیال خودمم راحت‌تره

دروغ گفته باشم هر چی رو
عاشقتم اینو یادت نره

بی معرفت بودم، قبول دارم
من اشتباهامو رو پذیرفتم

خرده نگیر چرا باز اینجام
حرفامو باید به تو می‌گفتم

من اشتباه کردم درست
راهو خطا رفتم درست

ولی آخه کجا رو دارم غیر روضه‌هات
دست تو پس زدم درست

رو به همه کس زدم درست
ولی درست می‌شم اگه باز بیام کربلا

دردهای گریه نمی‌شه، سکوت می‌شه، آه می‌شه 
یه روز می‌خندی و بعدش همه چیز روبراه می‌شه 

تو خاطرم بمون از خاطرم نرو
صدا بزن این عاشق بر باد رفته رو

جمعه رو اونی که با بغض خوابیده
بلد نمی‌شه باقی روزای هفته رو

منو ببخش صدامو بالا من اگه بردم
خسته شدم درست فهمیدی کم آوردم

 آقای من یابن الحسن 

لطفا منو به گریه هام به نبودنت عادت نده
دیگه بهم فرصت نده

این دفعه اشکاتو در آوردم اگه مهلت نده
دیگه بهم فرصت نده

شبایی که بیداری به چشمام خواب راحت نده
دیگه بهم فرصت نده

جای منم حرف بزن بهم اجازه ی صبحت نده
دیگه بهم فرصت نده 

فرصت نده که من بدتر از این بشم
راضی نشو که من از چشمات بیوفتم

حرفای منه دیوونه رو جدی نگیر
راستی اینو باید همون اول می‌گفتم

آه ای روزگار، آه از انتظار، آه از فراق یار 

می‌دونم که بین مردمی و تو امام‌حسینِ مردمی و
انقدَر خدا دوسِت داره  خیر تو که می‌رسه به همه

هر کسی که پای این علمه، واسۀ تو کم نمی‌ذاره
کار توئه آقایی فقط، عالم بره قربون صدقه‌ت

بازم کمه واللهِ، تُو دنیا کی غیر از تو، اباعبداللهِ
پدر همۀ بنده‌های خدایی  قدیم‌الاحسانی و سریع‌الرضایی
دل ما شده با یه سلام سر صبح، کربلایی

اباعبدالله الحسین

منو ببر پیش خودت بذار همون جا دور و برت بمونم
منو ببر پیش خودت که تا همیشه نوکرت بمونم

منو ببر پیش خودت همون جایی که شهر امن خداست
منو ببر پیش خودت جایی که اسمش رو می‌گن کربلاست

دلتنگم من نمی‌تونم به خدا
دلتنگم منو ببر کرببلا

دلتنگم سنگ رو یخ نکن منو
دلتنگم نگی یه وقت بهم برو

حسین اللهم ارزقنا حرم 

از اولشم گفته بودم هر جا برم باز بر می‌گردم
کجا برم آخه منی که عشقو با تو تجربه کردم

جلو چشمات بودم همیشه، جلو چشم تو پا گرفتم
چه جمعه‌ها که رفت و شنبه‌اش، نبودی صبوری و عزا گرفتم

حال تشنه رو فقط سینه دریا می‌فهمه
تا بچه گریه کنه دردشو بابا می‌فهمه
عشق یوسف رو فقط چشم زلیخا می‌فهمه 

حال منو دفتر شعرای منم ببین
دوست دارم، دوست دارم، دوست دارم همین

دنیا اگر خراب شه یا اگه انقلاب شه
عاشق کُشی صواب شه، من دوستت دارم

ظلم اگه موندگار شه، پاییز شه، بهار شه
سرَم قسمتِ دار شه، من دوستت دارم

من پای عشق تو می‌مونم، سنگم از آسمون بباره
عاشق توی روزای سختی، عشقشُ تنها نمی‌ذاره

تموم آخر، این انتظار می‌شه
زمستونم، می‌ره و بهار می‌شه 

پناه مظلوم الامان(۲)

اگر به من باشه خودت میدونی
ازندگی بی تو رو  نمی‌پذیرم

من برا مردن واسه تو زنده ام
چه جوری می‌تونم برات نمیرم

روز وصال و روز خوشبختیمه
روزی که دستای تو رو بگیرم

خودتو اون لحظه بذار جای من
چه جوری می‌تونم برات نمیرم

گریه نکنیا من مگه مردم آخه
غصه نخوریا خودم به پات می‌مونم

هیچکسی هم اگه نخوند فدای سرت
تا زنده‌ام خودم برا چشمات می‌خونم

ازم تو روتو بر نگردونی
دلم گرفته تو که می‌دونی

حتما چشمات خیسه و بارونی
حتما چشمات خیسه که من بارونیه حال و هوام

تو دعا کن امشب برام بلکه دلم آروم بشه
کی می‌تونه جز غصه دوری جوونو پیر کنه

عزیز آدم دیر کنه چشمات ازش محروم بشه
تو نیومدی بی قرارم کردی

زیاد با تو می‌گم حرف‌هامو اما
یه دنیا حرف مونده که نگفتم

هوا دلگیره از بس که نبودی
میاد بارون و یاد تو می‌افتم

چقدر حس می‌شه جای خالی تو
چقدر طعنه از این مردم شنفتم

هوا هم ناجوانمردانه سرده
میاد بارون و یاد تو می‌افتم 

شبیه عاشقی که گریه کرده ببار بارون
ببین دوری با این قلبم چه کرده ببار بارون

بزن محکم به روی شیشه دل ببار بارون
که کشتی امیدم مونده تو گل ببار بارون

واسه پرواز دیگه بال و پرم نیست
بدون تو که چتری رو سرم نیست

چقدر مادر دعاگوته می‌ترسم
تو برگردی ببینی مادرم نیست

خاطره بازی کنم کنج حریمت
اونی که چند سال عشق زندگیمه 

یادش بخیر، دست و پرچم و علامت
دلم تنگ امام حسین بچگیم

همین که راهم دادی از سرم زیاده
ان شاالله اربعین میام پای پیاده

سینه‌زنان رفیق که نه، برادرامَن 
این تو و باهام می‌شیم یه خانواده

آه بوی سیبتو حس می‌کنم 
نسیمتو حس می‌کنم 

انگار روبرومی آه چقدر این بو برام آشناست
بوی ضریح کربلاست تمام آرزومی

نگاه تو گره می‌خوره تو نگاهم وقتی میون هیئتم 
چشات مثل می، این‌که هی می‌گم سلطان دیوانتم

حسین عزیز دلم

نده به هیچ‌کسی حوالم، من با خودت کار دارم
روضه میام من هر شب چون با یه نفر قرار دارم

قرارمون دم در حسینیه، نشونه‌ام هم لباس مشکی عزا 
راضی ام از دور حتی ببینمت دیوونه می‌شم دست تکون بدی برام

اگه خوابه اگه رویا ای لعنت به بیداری
اگه عشقه یا جنونه این‌جام یعنی دوستم داری

منم دست اگه بردارم، تو دست بر نمی‌داری
تموم حرفامو بذار روی حساب دلتنگی و بی‌تابی

چشمات گود افتاده از بس که دل نگرونی و نمی‌خوابی

الوعده وفا آقا جون بیا

چه کار باید کرد بی‌قرار باید بود
دچار باید شد، دچار باید بود

به عشق تو دچار شدم، بدجوری بی قرار شدم
دیدم که غصه‌دار شدی، رفتم و غصه‌دار شدم

از وقتی رفتی منم آوارم، از وقتی رفتی راهو گم کردم
من اشک می‌ریزم که برگردی، تو اشک می‌ریزی که برگردم

عزیزم، ما به خدا دوست داریم(۳)

حتما چشات خیسه که من بارونیه حال و هوام
تو دعا کن امشب برام بلکه دلم آروم بشه

چی می‌تونه جز غصه دوری جوونو پیر کنه
عزیز آدم دیر کنه چشات ازش محروم بشه

تو نیومدی بی قرارم کردی
منو رو به احتضارم کردی
من چیزیم نبود تو بیمارم کردی

آقا منو حلالم کن