یک کوزه‌ی بی آب، از دریا چه می‌داند

یه کوزه‌ی بی‌آب از دریا چه می‌داند 
یک مشت خاک از غربت صحرا چه می‌داند

یک سائل بیچاره از آقا چه می‌داند 
از چهارده خورشید عقل ما چه می‌داند 

ما دور از "قدریم" "إنا" را نمی‌فهمیم
"الحق که پایینیم و بالا را نمی‌فهمیم"

هر کس که در این خانه قنبر شد پشیمان نیست
کارگر اولاد حیدر شد پشیمان نیست

از خاک بود عاقبت زر شد پشیمان نیست
جاروکش صحنی معطر شد پشیمان نیست

این روزها باید رضا آباد ساکن بود
یعنی میان صحن گوهرشاد ساکن بود

نُه بار می‌گیریم ذکر یا رضا و بعد
نُه بار می‌چرخیم در صحن و سرا و بعد

نُه بار می‌سازیم راهی تا شما و بعد
نُه بار می‌آییم تا عرش خدا و بعد

شاید سحر باب الجوادت روی ما وا شد
"اولادنا اکبادنا" امروز معنا شد