هوای دل که می‌گیره

هوای دل که می‌گیره
آدم که داره می‌بینه
(۲)

با درد و غصه درگیره
این رفیقته دستِ اون رو می‌گیره

تو دنیا بهترین آدما واسه‌ی رفاقت
اونان که دستشون می‌رسه به جام شهادت
(۲)

تو رو خدا دیدی رفیق شهیدی هوای رفیقُ نداشته باشه؟
شده تا حالا که توی بی‌کسی‌ها رفیقشو تنها گذاشته باشه؟

اباعبدالله(۴)

دلم که زار و بی‌کسه
تو دامه دنیا افتاده

نداره یار و همدمی
مثل کاظمی مثل تورجی‌زاده

اونی که تا تَه دنیا باهات می‌مونه شهیده
اونی که دردتو نگفته می‌دونه شهیده
(۲)

رفیقا زیادن ولی واسه آدم رفیقی مثل شهدا نمیشه
یه رفیقی مثل ابراهیم هادی که پای دلم بمونه همیشه

اباعبدالله(۴)

دلای ما که می‌گیره به سمت کربلا میای(۲)
با اذن و رخصت از عَلَم راهی میشه تا جبهه‌های ما میره

زمینی که اوج عزت و غیرت و شکوهه
هنوزم می‌پیچه تو گوشم نغمه‌ی دوکوهه

طلاییه ، مجنون ، چذابه و کارون
آرامش محضه برا دل من

چه بوی بهشتی داره می‌رسه از حرم شهیدای راه خدا

اباعبدالله(۴)