
بیا نگار آشنا شب غمم سحر نما مرا به نوکری خود شها تو مفتخر نما ای گل وفا حسین معدن سخا حسین میکشی مرا حسین میکشی مرا حسین *** تجلی ولایتی سرشته با گل منی تمام هستیام تویی تو صاحب دل منی آیۀ محبتی سوره کرامتی کعبۀ ولا حسین میکشی مرا حسین *** ز کودکی دلم شده اسیر مبتلای تو خدا کند که جان دهم به یاد کربلای تو ذکر تو عبادتم تشنۀ شهادتم یار حقنما حسین میکشی مرا حسین *** چه میشود زبادۀ ولا دهی تو شهدیام مددکنی صلا زنم که من غلام مهدیام کو امام منتظر یار غائب از نظر چشمه بقا حسین میکشی مرا حسین *** بهانه دارد این دلم به کربلا سفر کنم بر آن ضریح محترم به چشم تر نظر کنم دارم آرزوی تو کی رسم به کوی تو یار با وفا حسین می کشی مرا حسین *** تمام هستیام شود فدای قتلگاه تو همان مکان که بودهاست به خیمهها نگاه تو جان مادرت حسین حق دخترت حسین کن به ما عطا حسین میکشی مرا حسین *** به روی خاک صورتت صدا زدی خدا حسین به پیش مادرت شدی ذبیح با القفا حسین وای غریب مادرم وای شکسته حنجرم شدی ز من جدا حسین میکشی مرا حسین *** اگر حسین من تویی بگو اخا سرت کجاست چرا تنت چنین شده نشانِ مادرت کجاست قاری بریده سر روی نیزه در بدر کشتۀ خدا حسین میکشی مرا حسین *** به شام و کوفه میروم به عشق دیدن سرت رباب ناله میزند به یاد حلق اصغرت حرمله چه بی حیا خنده میکند به ما وای از این جفا حسین میکشی مرا حسین ***

نوای ملکوت