
او که جایش در میان عرش اعلا عالی است در خرابه خشت بالشت و ترابش قالی است او که در اوج کمال است و بزرگان سائلش در تنازل مثل بابا در پی گودالیاش روضهخوان قتلگه شد مستمع اهل حرم بر تمام روضهخوانان این سه ساله والی است نالهاش از درد پهلو شد موثر بر همه میدهد زینب شهادت مادرش را تالی است باب قبله کربلا روزیِ هر عاشق که شد بهر گریه خواندن این بیت زیبا عالی است یک پسر بر روی سینه یک پسر پایین پا جمعتان جمع است اما جای دختر خالی است