المنه لله که در میکده باز است

المنه لله که در میکده باز است 
زان رو که مرا بر در او روی نیاز است

خم ها همه در جوش و خروشند ز مستی
وان می که در آنجاست حقیقت نه مجاز است

از وی همه مستی و غرور است و تکبر
وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم 
با دوست بگوییم که او محرم راز است

بر دوخته ام دیده چو باز همه عالم 
تا دیده ی من بر رخ زیبای تو باز است

در کعبه ی کوی تو هر آنکس که بیاید
از قبله ی ابروی تو در عین نماز است

ای مجلسیان سوز‌ دل حافظ مسکین
از شمع بپرسید که در سوز و گداز است