شرح حکمت 47نهج البلاغه (قسمت 2)

✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨

🌹شرح #حکمت47 ( 2 )

🔹 معیار صداقت و شجاعت و عفّت

🔰 اولین نکته بسیار مهم و جذابی که در حکمت ۴۷ به چشم می خورد؛ عبارت است از ارائه میزان ، معیار و شاخص برای اندازه پذیر کردن امور اخلاقی . 

مستحضرید که امروز یکی از جدیدترین تئوری ها و دانش ها در شاخه روانشناسی غربی، کمّی سازی امور کیفی است ؛ یعنی به اندازه کشیدن مسائل اخلاقی و معنوی. در حالیکه این دانش به شهادت نهج البلاغه، اوّلین بار در هزار و چهارصد سال قبل و توسط امیرالمؤمنین (علیه السلام) ارائه شده است. امروز و در این جلسه، ما می خواهیم مصادیق اندازه گیری و روش اندازه پذیر کردن امور اخلاقی را ارائه کنیم . 

🔸۱. اندازه جزا و پاداش هر انسانی به اندازه بلایی است که در آن صبر کرده ( خطبه ۱۹۲) 

🔸۲. ارزش و اندازه هر انسانی به اندازه همّتی است که دارد. ( حکمت ۴۷ ) 

🔸۳. اندازه سختی مصیبتِ مصیبت زده به قدر ارزش آن چیزی است که در این مصیبت از دست می رود.
( حکمت ۲۷۵ ) 

🔸۴. اندازه تفاوت مردم در رفتارهایشان بر اساس قدر اختلاف طینت آنهاست. ( خطبه ۹۱ ) 

🔸۵. اندازه حسن ظنّ یک عبد به پروردگارش به مقدار خوفی است که از پروردگارش دارد.( نامه ۲۷) 

🔸۶. میزان عطیه و عطای الهی، به قدر نیّت انسان است. ( نامه ۳۱) 

🔸۷. اندازه صداقت هر انسان بستگی به اندازه مروّت و جوانمردی او دارد. ( حکمت ۴۷ ) 

🔸۸. اندازه و قدر شجاعت هر کسی به مقدار احساس ننگ و عاری است که از ترسیدن میکند. ( حکمت ۴۷)

🔸۹. اندازه عفّت هر انسانی به مقدار غیرت اوست. ( حکمت ۴۷) 

🔸۱۰. اندازه معونه و کمک و یاری خدا ، به قدر معونه و کمک و هزینه هایی است که انسان در زندگی لازم دارد.