صُبحِ خِلقت که حَق آوَرْدْ قَلَمْ مویَش را

صُبحِ خِلقت که حَق آوَرْدْ قَلَمْ مویَش را
خواست تاخَلْقْ کُنَد سَرْوِ نَبی خویَش را
أوَّلِ کارْ کِشید آن خَطِ أبرویَش را
چَشم آهویَش را

حوریان مَحوِ تماشا،همه گُفتندْ خدایا، 
که بُوَد این مَهِ شیرین وُ دل آرا،
وَ خدا گُفتْ به آنها،یوسُفِ مصرِ وُجود است، علی اکبرِ لیلا

چه حلاوتی
چه ملاحتی
چه جَمالی، چه کمالی ، چه قیامتی
چه شباهتی
چه إصالتی
آمده احمد ثانی به عبارتی

علی یا علی

تا به تصویرْ کشید آن رُخِ تابانَش را
از پَسِ پَرده عیانْ کردْ نَمَکْدانَش را
نَمْ نَمَکْ خَلْقْ نِمود آن لَبِ خندانَش را
تیرِ مُژگانَش را 

عرشیان غرقِ تَمَنّا، همه گُفتَند خدایا، 
که بُوَد این شَهِ دُردانه که بُرده دِلِ ما را، وَ خُدا گُفتْ به آنها، 
قبله‌یِ أهلِ سُجودَسْتْ، علی اکبرِ لیلا

چه شرافتی
چه فَضیلَتی
هُوْلِ مَحْشَرْ بِنِشانَد به إشارَتی
چه کِرامَتی
چه بِشارتی
أهلِ دوزَخ بِرَهانَد به شفاعتی

علی یا علی

مِهْرْ آمد که ببینَد رُخِ زیبایش را 
ماهْ هَمْ سُرمه کُنَد خاکِ کَفِ پایَش را
عرْشْ آمد که ببینَد قَدِ رَعْنایَش را
قَدوُ بالایَش را

فَرشیان والِهُ شیدا، همه گُفتَنْد خدایا،
که بُوَدْ این گُلِ خوش بویِ مُصَفّا، وَ خُدا گُفتْ به آنها، 
نَفَسَش عَنْبَروُ عودَسْتْ، علی اکبرِ لیلا

چه زیارتی
چه إجابَتی
همه مشغول عبادت، چه عبادتی
چه سعادتی
چه وِلادَتی
هدیه دادَسْتْ خُدا، وَهْ چه سخاوتی

علی یا علی

شعر و نغمه: سید مرتضی پیرانیان 

انجمن ادبی تکیه نوکری مشهد مقدس