دل حرم به شور و شِينه
شب عزاى عالمينه ۲
چه كربلاس ، چه پر بلاس
شب شهادت حسينه
بهترين شب عبادته
فردا كه بياد قيامته
آخرين شبه كه تا سحر
خيمه گرم استراحته
(واى حسين٣)
يكى سرِ نماز و قرآن
يكى توو فكر عهد و ايمان ۲
توو خيمه گاه ، همه با آه
تا صبح ميگن حسين حسين جان ۲
كى مى مونه پاى مكتبش؟
كى حسينى ميشه مذهبش؟
نوحه مى كنن ملائک از
غربت حسين و زينبش
(واى حسين٣)
به چشم بچه ها كه خواب نيست
كسى دلش مث رباب نيست ۲
يل حرم ، فداش بشم
مى پيچه توو خودش كه آب نيست ۲
خيلى حرفا داره با خودش
هى قرار مى ذاره با خودش
صبح مى ريزه لشكرو به هم
ميره آب مياره با خودش
(واى حسين٣)
منبع:موسسه ادبیات آیینی بی‌پلاک
