مِهر او دینم، اصل آیینم

هر کسی رو به تو آورد، جهان‌آرا شد
مورد مرحمت اِنسیَةُ الحَوراء شد
 
هر که نوکر به کسی گشت، همان نوکر ماند
هر کسی نوکر دربار تو شد، آقا شد 
****
مِهر او دینم، اصلِ آیینم 
(حیدری‌ام، حیدری‌ام، حیدری)۲

نام مرتضی بُود به عرشِ حق زینت 
هر که گفته ذکر او را گشته با عزّت 
حضرت فاطمه من را انتخابم کرد 
زیر پرچم ولای او شدم دعوت 

انتخابم کرد، انتصابم کرد 
شیعه گشتم از دعای مادری 
(حیدری‌ام، حیدری‌ام، حیدری)۲

هر چه دارم، از تو دارم ساقی کوثر 
آرزویم بوده باشم نوکر قنبر 
روی سینه حک نمودم این عبارت را 
بِاَبی اَنتَ و اُمّی یا علی حیدر 

اَسَدُاللّهی، وَلیُ‌اللّهی 
تو امید من به روز محشری 
(حیدری‌ام، حیدری‌ام، حیدری)٢ 

با ولای مرتضی شد دین ما کامل 
اَنَا مَجنونُ علیِ ابنِ ابی‌طالب 
چون که دیوانه‌ی او بودم شدم عاقل
 
او شده شاهم، یار دلخواهم 
جز علی نمی‌شناسم سَروری 
(حیدری‌ام، حیدری‌ام، حیدری)٢

کعبه از قدوم حیدر محترم گشته 
هر که با علی نشسته، با کرم گشته 
قبله‌ی اهل ولایت نجف مولاست 
حاجیِ اصلی به دور این حرم گشته 

حرمش عشقم، کرمش عشقم 
کرده ایوان طلایش دلبری 
(حیدری‌ام، حیدری‌ام، حیدری)٢