شهر مدینه شده ماتم‌سرا امشب
سر می‌نهد حسین بر شانه‌ی زینب
گوید مضطر شدی بی‌برادر شدی
واویلا یا حسن واویلا یا حسین...
****
تو بزرگِ همه اولادِ زهرایی
از ازل صاحب ما حسنی‌هایی
با تو در عالمین هستم عَبدُ الحسین
مولانا یا حسن، مولانا یا حسین....
****
شد قتلگاه تو آن کوچه‌ی باریک
در چشم مادرت عالم شده تاریک
گشتی در کوچه‌ها بر مادرت عصا
مولانا یا حسن، مولانا یا حسن...
****
می‌ریزی بین تشت اوراق مقتل را
مانده در مشت تو گوشواره‌ی زهرا
گفتی خونین دهن مادرم را نزن
واویلا یا حسن، واویلا یا حسین...
****
بر دامنش حسین می‌گیرد سرت را
روزی نمی‌شود چون روز عاشورا
شود خَدُّ التَّریب، شاهِ شیبُ الخَضیب
مولانا یا حسن، مولانا یا حسین...
