از همان وقتی که با کشف حجاب
خانه‌ها شد مثل زندان بهر ما
تا همین امروز که دُرّ حیاست
ارمغان ما برای شهر ما
مرد و زن اهل حجاب و عفّتیم
راه ما راه حیا و بندگی‌ست
هر که چشم پاک و قلبی صاف داشت
قهرمان بر قلّه‌های زندگی‌ست
اسوه‌ی ما دختر پیغمبر است
علّت خلق تمام آسمان
از گدای کور هم رو می‌گرفت
چون ملاکش بود ایمان و حیا
من حیا را از نگاه مادرم از حجاب خواهرم آموختم
از همه مردان بیدار و غیور از زنان کشورم آموختم
مرد و زن فرقی نخواهد داشت تا
در نگاه دیگران یک ملّتیم
ما عروسک‌های دشمن نیستیم
کوه‌های با غرور و عزّتیم
هر لباس و هر نشانی بر تن
مرد و زن‌های وطن زیبنده نیست
هم‌لباس دشمنش هر کس که شد
بنده‌ی او شد خدا را بنده نیست
می‌تراود از دلمان پس بیا
قلبمان را خانه‌ی غیرت کنیم
دل به دریای رهایی می‌زنیم
از شب غفلت بیا هجرت کنیم
