گنبدی نیست تا دلم بپرد، پا به‌پای کبوتران شما

گنبدی نیست تا دلم بپرد، پا به‌پای کبوتران شما 
کاش می‌شد که دانه‌ای گیرم، امشب از دست مهربان شما 

حرف گلدسته را نباید زد، تا حسودان شهر بیدارند 
از شما خانواده آقاجان، درمدینه همه طلبکارند 

حیف آن چاه‌ها که حیدر کَند، چقدر مادرت دعاشان کرد 
عوض این‌همه محبت‌ها، این مدینه چه خوب جبران کرد 

کاش ایران می‌آمدی آقا، نزد ما اهل‌بیت محترمند 
پیرِ مظلوم بی‌حرم اینجا، پسران تو صاحب حرمند 

کاش ایران می‌آمدی آقا، مُلکِ ری قبله‌ی ولا می‌شد 
مثل مشهد برایتان اینجا، مشهدُ الصادقی بنا می‌شد 

کاش ایران می‌آمدی آقا، مردمش رأفت و حیاء دارند 
ریسمانی به دست نمی‌بندند، همه دل‌های با صفا دارند 

کاش ایران می‌آمدی آقا، در مدینه غریب افتادی
من بمیرم برایتان گیر، عده‌ای نانجیب افتادی

کاش ایران می‌آمدی آقا، مردمش از مُغَیره بیزارند 
....