گریه بر داغ حسین رزق شب جمعه‌ی ماست
مجلس روضه یقیناً حرم کرب‌وبلاست
راه کوتاه کنیم و ز غمش آه کشیم
دست سینه‌زن دلسوخته در دست خداست
جای العفو سحرها همه گفتیم حسین
بهترین توبه‌ی ما بردن نام آقاست
همه دلواپس شب‌های محرّم هستیم
رزق شب‌های محرّم همگی دست رضاست
هر شب جمعه صدایی ز حرم می‌آید
صاحب ناله به گیسوی پریشان زهراست
تن بی‌سر شده را در بغلش می‌گیرد
می‌زند ناله بنیَّ سر تو نیست، کجاست؟
پیش چشمان خودم پیراهنت را بردند
تن عریان شده بی‌غسل و کفن در صحراست
* * * *
دردم این است که با آبرویت بازی شد
پسر با ادبم، جسم تو بر خاک رها شد
