توی کوفه قیامت و غوغاست

توی کوفه قیامت و غوغاست
همگی پستن و نمک‌نشناس

دارن آماده می‌شن از الان
واسه‌ی کشتن تو و عباس

واسه جنگیدن، همه آمادن 
همه جا قول کشتنت رو بهم دادن

قَسمت می‌دم، که نیا برگرد
گذراشون شلوغه، پُر از نامرد

کوفیا نانجیبن ای آقا
به تو رحمی نمی‌کنن این‌جا

نگرونم که پیکرت بی‌سر
روی خاکا بمونه تو صحرا

حَرمت این‌جا، می‌شه آواره
کشیدن نقشه واسه‌ی سرِ شیرخواره

تن مجروحت، می‌شه تیر‌باران
زیر شمشیر و دشنه می‌مونی تو میدون

یا اباعبدالله، یا اباعبدالله...

کوفیا عقده‌ای و بیمارن
همه دنبال کشت و کشتارن
نگرون رقیه ساداتم

می‌کشن آتیش، به دل خیمه‌ات
می‌بینم اون روزو که می‌شه حرم غارت

سرِ تو وقتی، می‌ره رو نیزه
می‌رسه غارتِ حرم به یه مشت هرزه

حسین وای، حسین وای...