تا نام فاطمه به پر شال ما بُوَد
خوش تر ز حال اهل جهان حال ما بُوَد
این فاطمیه ها همه ی دلخوشی ماست
این فاطمیه ها نمك سال ما بُوَد
در بین روضه هاست كه تغییر می‌كنیم
یا فاطمه مُحوّل الاحوال ما بُوَد
سلمانِ چند روزه‌ی این خانواده ایم
مِنّا شدن نهایت آمال ما بُوَد
از هر چه بگذریم فقط گریه خوش تر است
گریه نشاط روزی هر سال ما بُوَد
شكر خدا كه شیعه ی زهرا و حیدریم
این افتخار در همه جا مال ما بُوَد
اهل كرم نیامده اكرام می‌كنند
كم هم اگر عطا شده اشكال ما بُوَد
وقتی كه راه خانه فراموش می‌كنیم
این حسّ مادری است كه دنبال ما بُوَد
حالا نشسته ایم كه پروازمان دهد
در حسرت بقیع پر و بالِ ما بُوَد
