تو کوچهها مرکب میتازه تا بدوه دنبالش میکشه به روی خاک رد خونیِ پر و بالش زهرا گریه میکنه، زینب سینه میزنه عرش خدا گریونه عالم کربلا شده، عاشورا بپا شده چشم فلک گریونه مظلوم وا اماما، غریب وا اماما... این شرح حقیقته، یک دنیا مصیبته که دلو میسوزونه این معنای غربته، این اجر نبوته که تو بقیع مهمونه مظلوم وا اماما، غریب وا اماما...