بَر سرِ دوشَت رها زلفِ شِکن در شِکن
خسروِ شمشاد قَدان
یوسفِ گُل‌چهره‌ی شیرین‌سخن
می‌زنم دَم زِ علَمدارِ رشید حرَم عشق
مَهِ محترمِ عشق، صفای قدمِ عشق
چکَد از لب او بَر لب پیمانه نَمِ عشق
همان شاه که باشد سرِ دوشش علَم عشق
ای سلطان و سَرورم
ای امّیدِ آخرم
ای مشکل‌گشای اهل حرَم...
*****
گر بزنندم به تیغ در سرِ کویش رواست
دیدن او یک نظر
هر نفَسی صد چو منش خون‌بهاست
می‌شوم تا به ابد دست به دامانِ اباالفضل
ای ایمانم اباالفضل، دل و جانم اباالفضل
چو مویِ سرِ دوشت پریشانم اباالفضل
جز فدای تو شدن چاره نمی‌دانم اباالفضل
ای زیباییِ تمام
ای سرمستیِ مُدام
ای مولا همیشه بَر تو سلام
ای سلطان و سَرورم
ای امّیدِ آخرم
ای مشکل‌گشای اهل حرَم
ابوفاضل دَخیلَک...
