سر خوانِ کرامت تو، میشه نِشوند کلّ جهانو
از آسمونا اومدی درِ دلامون زدی
مهمون سفره‌ت کنی مارو
ماهِ شبای تار دنیا، نگاهِ تو بهارِ دنیا
توی کرامت و صفا تو سخاوت و وفا
مثل شما نداره دنیا
مولانا، یا حسنِ مجتبی
از قلبت می‌تابه نورِ خدا
یک دنیا پای سفره‌تون نشسته
مثل تو ندیده چشمِ زمین
شاهی که با گداها همنشین
حتی در رو جزامیا نبسته
به پای عشق تو جونمو هم میدم
دنیا بدونه که امام حسنی‌ام
سینه‌مو می‌درم تا همه ببینن
دلم می‌خونه که امام حسنی‌ام
نشسته زیر سایه‌ی تو کلّ دنیا
همیشه رو لب زمین و آسمونا
فدای لطف تو کریمِ آل طاها
همیشه تو غما به داد ما رسیدی
رو قلب‌هایی که غصّه داره دست کشیدی
تو اوج ناامیدی‌ها خودِ امیدی
