پرچمش تا وقتی که باشه

پرچمش تا وقتی که باشه
روی دوش اباالفضل رفیعه

بیشتر از هر کسی توی عالم 
حرف معصوم که باشه مطیعه 

به کجا رسیدی سلمان و ابوذر 
به تو غبطه می‌خورن 

به کجا رسیدی اصحاب پیمبر 
به تو غبطه می‌خورن 

روز محشر هم می‌بینی همه محشر 
به تو غبطه می‌خورن 

صفّین دیده جنگِ تو چه غوغاییه 
هیشکی ندیده رزمتو از این زاویه 

لشکر رو ریختی به‌هم تو کسرِ ثانیه 
علیِ مرتضی میگه: این رزم عالیه!

المطیعُ لِلّه، اباالفضلِ ابا‌عبد‌الله...
****
باد عقب می‌مونه خیلی وقتا
بس که تیغ اباالفضل سریعه

بیشتر از هر کسی توی عالم 
حرف معصوم که باشه مطیعه 

به کجا رسیدی که میثم و مالک 
از مریدای تواَند 

به کجا رسیدی که کمیل و مُدْرِدْ 
از مریدای تواَند 

به کجا رسیدی که همه ملائک
از مریدای تواَند

مَردی به زبون اومد که مَردی آقا 
شاه بِلامنازعِ نَبَردی آقا 

دور سر حسین فقط می‌گردی آقا 
نمونده گِره‌ای که وا نکردی آقا 

المطیعُ لِله، اباالفضلِ اباعبدالله...
****
هم تو دنیا و هم تو قیامت 
اختیارات عباس وسیعه

این مقامو داره واسه این‌که 
پای حرف امامش مطیعه 

به کجا رسیدی که عابس و اَسلَم 
می‌میرن برای تو 

به کجا رسیدی که حبیب و اَدهر 
می‌میرن برای تو 

به کجا رسیدی که پیمبرا هم 
می‌میرن برای تو 

می‌میره برای تو علی‌اکبر و
می‌خنده با دیدنِ تو علی‌اصغر و

می‌بَرم اسمتو تا دَم آخر و 
می‌گیری تموم عمر دست نوکرو 

المطیعُ لِله، اباالفضلِ اباعبدالله...