واویلا، گریان زمین و آسمان
باشد به هر جا از مصیبت‌ها نشان
آتش گرفت، دل از جفای شامیان
کف میزدند با گریه‌های کودکان
آل علی، میان سلسله
بین همه، گردیده ولوله
ای روزگار، ناموس حق ببین
میونِ یک عدّه قاتله
واویلا، هجوم و موج ازدحام
واویلا، زینب سرِ بازارِ شام
واویلا، غریب مادر یا حسین...
واویلا، جاری بُوَد اشک از دوعین
مرثیه‌خوان شده تمام عالمین
یک مادری بین زمین و آسمان
ذکرش شده غریب مادر یا حسین
رفته سَرِت به روی نیزه‌ها
عزیز، من بَلاءُ لِلوِلا
وای که شده، بین حرومیا
خواهرت زینب انگُشت نما
میخونم، همیشه نوحۀ عزا
ای وای از، محلۀ یهودیا
واویلا، غریب مادر یا حسین...
***
